donderdag 14 september 2017

Af en toe een fragment - Connie Palmen

Vragen van anderen brengen mij meestal in verlegenheid. Ze klinken alsof ik ze mijzelf nooit gesteld heb en naarmate ze me onbekender voorkomen, hebben ze meer gewicht. Er moet toch een reden zijn waarom je jezelf de vragen die je bij iemand anders oproept, nooit gesteld hebt? Is er iets dat je voor jezelf geheim houdt, een verborgen kwaad, een ongewenste karaktertrek, een onbekend domein in jezelf, waarvan de ander, degene die de vraag stelt, een vermoeden gekregen heeft? Ik hou er wel van, maar neem ze het liefst mee naar huis, naar de plaats waar ik alleen ben en pas werkelijk over een antwoord na kan denken. Het antwoord wat ik ter plekke geef is provisorisch, onvolledig, een eerste gissing.

Fragment uit De wetten van Connie Palmen.

1 opmerking: